Διαχείριση Αρνητικών Σκέψεων

Αυτό το άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων με τίτλο «Σε τι να Διαλογίζεσαι». Πρόκειται για μια νέα σειρά άρθρων, που θα αποτελέσουν έναν οδηγό πρακτικής εφαρμογής για εκείνον που είναι αποφασισμένος να πάρει το τιμόνι της ζωής του…

Οι κατευθύνσεις που θα σας παρουσιάσω είναι απλές και την ίδια στιγμή πανίσχυρες! Διαθέτουν τη δυναμική να σας αλλάξουν τη ζωή, να παρακινήσουν την καλύτερη πλευρά του εαυτού σας να βγει στην επιφάνεια και να δείτε σημαντικά αποτελέσματα άμεσα!

Ότι θα σας παρουσιάσω έχει δοκιμαστεί και πρόκειται για ότι καλύτερο έχω καταφέρει να ανακαλύψω μέχρι σήμερα. Μπείτε στην εφαρμογή λοιπόν!

—

Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τη διαχείριση των αρνητικών σκέψεων. Το μυαλό λειτουργεί κατά κύριο λόγο πέρα από τον συνειδητό μας έλεγχο. Λέμε ότι είναι «αυτόματο». Κάνει τις δικές του σκέψεις, πολλές από τις οποίες είναι αρνητικές ή ανησυχητικές.

Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε αυτές τις σκέψεις. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να τις διαχειριστούμε με σοφία και συγκεκριμένη πρόθεση.

Η πρόθεση είναι πολύ σημαντικός παράγοντας και πρέπει να έχουμε δουλέψει πάνω σε αυτό πριν προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι με τις αρνητικές μας σκέψεις.

Η παρακάτω διαδικασία είναι αποτέλεσμα πολλών χρόνων έρευνας σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Βρίσκεται σε συμφωνία με τα πιο σύγχρονα ευρήματα πάνω στη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς και έχει δοκιμαστεί από coach και λοιπούς επαγγελματίες σε όλο τον κόσμο.

Έχω οργανώσει τη διαδικασία σε 4 πολύ ευδιάκριτα βήματα.

Μια μορφή της χρησιμοποιείτε από την σύγχρονη ψυχολογία και ονομάζεται Cognitive Reframing.

Ιδού λοιπόν, επίσημα, η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ!.

ΒΗΜΑ 1: ΠΡΟΘΕΣΗ

Στο πρώτο βήμα χρειάζεται να ξεκαθαρίσω τι θέλω να κάνω με τις αρνητικές σκέψεις. Πώς σκοπεύω να τις διαχειριστώ;

Αυτή η «απόφαση» αφορά πρώτα όλες τις αρνητικές σκέψεις και στη συνέχεια κάθε μία συγκεκριμένη.

Να μερικές ερωτήσεις, που πρέπει να κάνετε στον εαυτό σας για να απαντήσετε σε αυτό το πρώτο βήμα.

Τι θέλω να κάνω μια αρνητική σκέψη, όταν με εμποδίζει σε κάτι;
Μήπως θέλω να τη καταστρέψω;
Μήπως θέλω να την αντικαταστήσω;
Μήπως θέλω να την κατανοήσω;
Γιατί (το καθένα παραπάνω);
Τι θέλω να πετύχω με τη διαχείριση μιας αρνητικής σκέψης;

Η απάντηση «θέλω να απαλλαγώ από την αρνητική σκέψη» δεν είναι αρκετή. Πρέπει να αποφασίσετε με ακρίβεια τι θα κάνετε με αυτές τις σκέψεις.

Μια δήλωση που μπορεί να λειτουργήσει ως χάρτης για μια κατάλληλη πρόθεση σχετικά με το θέμα είναι η εξής:

«Θα την εξετάσω ώστε να ακυρώσω την δύναμή της στο νου μου. Θα ανακαλύψει με ποιο τρόπο δεν ισχύει, ή δεν στέκει συλλογιστικά, ή εμπεριέχει κάποια ψευδή πεποίθηση (περιοριστική πεποίθηση).

Δεν θα πιστέψω μια σκέψη που με κάνει απλώς να λυπάμαι για τον εαυτό μου και μειώνει την ικανότητα και την αυτοπεποίθησή μου.

Θα σχηματίσω την αντίθετη, θετική σκέψη, θα τις συγκρίνω και θα δοκιμάσω να “κοιτάω” αυτήν».

Θα εξηγήσω τώρα γιατί έγραψα, ότι έγραψα αμέσως πριν.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΨΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Από μία άποψη (τεχνικά), αλήθεια είναι ότι υπάρχει πραγματικά.

Ψέματα είναι η αλλοίωση ή η άρνηση της αλήθειας. Ψέματα είναι επίσης, η δήλωση ότι κάτι είναι αληθινό, ενώ αυτό το κάτι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Τώρα ακούστε αυτό…

…

Το μέλλον δεν υπάρχει. Το μέλλον είναι ψεύτικο!

Τη μέρα που θα υλοποιηθεί και θα γίνει παρόν, τότε θα γίνει από ψέματα, αλήθεια!

Μέχρι τότε όμως παραμένει ένα ψέμα.

Αν κατανοήσεις αυτή την προοπτική, θα αποκτήσεις πολύ μεγαλύτερη επιδεξιότητα με όλα τα ζητήματα της σκέψης!

…

Τώρα.

Οι περισσότερες αρνητικές σκέψεις αφορούν στο μέλλον ή σε κάποια έλλειψη ικανότητας από μέρους μας (π.χ. αυτοπεποίθηση).

Όπως είπαμε, αξιωματικά κάτι που δεν υπάρχει είναι ψεύτικο. Μια αρνητική σκέψη είναι ψεύτικη… όπως ακριβώς και θετική σκέψη όμως!

Σκέψου μια θεατρική παράσταση. Τα γεγονότα που υποτίθεται ότι γίνονται ανάμεσα στους χαρακτήρες, τα άτομα (ρόλοι) που υποτίθεται ότι βρίσκονται πάνω στη σκηνή, είναι απλώς απομιμήσεις, ψεύτικες αναπαραστάσεις.

Πολλοί άνθρωποι όμως απολαμβάνουν το θέατρο, άσχετα με το γεγονός ότι στην ουσία είναι ένα ψέμα. Ένα ψέμα δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό ή καταστροφικό.

Ξέρετε τι άλλο είναι ψεύτικο;

…

Τα όνειρα!

Μέχρι να πραγματοποιηθεί ένα όνειρο είναι φανταστικό και το φανταστικό είναι ψεύτικο (ακόμα)!

Βλέπετε το ψέμα δεν είναι απαραίτητα ή πάντα κακό. Πρέπει να αφαιρέσουμε αυτή την οπτική γωνία και να προσαρμόσουμε την σκέψη μας ανάλογα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να έχουν πολλά πάρε δώσε με κάτι που είναι πραγματικά κακό (π.χ. έναν αληθινό εγκληματία).

Ότι είναι ψεύτικο δεν είναι και κακό. Αυτά τα πράγματα δεν είναι ταυτόσημα.

Όλος ο πολιτισμός, η ιδέα ότι μπορούμε να εμπιστευτούμε το χρήμα σαν σύμβολο έργου και αξίας (και να περιμένουμε και οι άλλοι να το αποδέχονται και να μας δώσουν το δικό τους έργο και αξία)… και τόσα πολλά ακόμα στη σύγχρονη ζωή είναι κατά βάση ψέματα ή βασίζονται σε κάτι που δεν υπάρχει.

Πολλά ψέματα είναι χρήσιμα και λειτουργικά!

Ένα τέτοιο, χρήσιμο και λειτουργικό ψέμα είναι οι θετικές σκέψεις.

…

Επιστρέφοντας όμως πίσω στο βήμα 1, την πρόθεση.

Αφού όλες οι σκέψεις για το μέλλον είναι ψεύτικες, δεν είμαι υποχρεωμένος να πιστέψω το ένα ή το άλλο!
Αφού δεν έρχομαι σε σύγκρουση με την πραγματικότητα (αφού η πραγματικότητα του μέλλοντος δεν υπάρχει ακόμα), τότε είναι απολύτως εντάξει να πιστέψω σε οποιοδήποτε ψέμα θέλω και με εξυπηρετεί καλύτερα.
Καθώς ο στόχος μου είναι να πετύχω (ή να τα καταφέρω, να νικήσω, να ανταποκριθώ, να διαπρέψω… ή ότι άλλο θέλετε), τότε θα επιλέξω να πιστέψω την καταλληλότερη σκέψη (πού πάντοτε πρόκειται και για μια σκέψη που θα ονομάζαμε και «θετική»)

Τώρα γνωρίζω γιατί δεν είμαι υποχρεωμένος να πιστέψω οποιαδήποτε σκέψη βρίσκεται στο μυαλό μου.

Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι αυτό που πιστεύω, έχω την τάση να το προσεγγίζω ή να το υλοποιώ.

Οπότε η πίστη είναι ένα εργαλείο στα χέρια του έξυπνου ανθρώπου και σε προσκαλώ να την χρησιμοποιήσεις με σοφία, προθυμία και να της δώσεις την επιθυμητή από σένα κατεύθυνση.

ΒΗΜΑ 2: ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ & ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ

Όταν βλέπω μια σκέψη θέλω να την αναγνωρίσω.

Θέλω να έχω επίγνωση ότι «αυτό» είναι μια σκέψη.

Θέλω να έχω επίγνωση ότι πρόκειται για μια αρνητική σκέψη.

Καθώς την παρατηρώ, μέσα στο νου μου, συνειδητοποιώ ότι υπάρχει μια απόσταση μεταξύ εμένα, που κάνω την παρατήρηση, και της σκέψης που παρατηρώ.

Στη μία άκρη είμαι εγώ, το κέντρο ή η πηγή της επίγνωσής μου. Στο άλλο άκρο είναι η σκέψη, το αντικείμενο παρατήρησης και επίγνωσης.

Αυτό είναι εκεί και εγώ είμαι εδώ… Εγώ είμαι ολόκληρος «εγώ»;
Αν υπάρχει απόσταση μεταξύ του «εγώ» και αυτής της σκέψης, είναι δυνατόν να είμαι και «εδώ και εκεί»;
Άρα η σκέψη αυτή είναι κάτι «που είμαι» ή κάτι «που έχω»;
Μάλλον κάτι που έχω…!
Αν λοιπόν δεν είμαι αυτή η σκέψη, τότε μάλλον δεν είμαι και ότι προέρχεται από αυτή τη σκέψη.. για παράδειγμα η πεποίθηση ότι «δεν αξίζω να…» ή ότι «δεν μπορώ να…»

Βλέπετε τι κάνουμε εδώ;

Διαπερνάμε αιώνες διανόησης, πάμε στη ρίζα και σε λίγες γραμμές φτάνουμε στην καρδιά του προβλήματος!

…

Διαχωρισμός!

…

Δεν είσαι εσύ οι αρνητικές σου σκέψεις.

Δεν είσαι υποχρεωμένος να τις υπακούσεις, επειδή δεν είσαι εσύ.

…

Προσέξτε όμως.

Την ώρα που ένας άνθρωπος αγχώνεται πολύ, ο νους του θολώνει και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να δει ότι υπάρχει απόσταση μεταξύ του εαυτού του και της σκέψης.

Έρχεται κοντά, σαν μια τεράστια τσίχλα… και κολλάει πάνω στη σκέψη (ή πιο σωστά η σκέψη κολλάει πάνω του).

Έρχονται τόσο κοντά το άτομο με την σκέψη,ώστε το άτομο αρχίζει να πιστεύει ότι ταυτίζεται με την σκέψη!

Και έτσι γίνεσαι homo sapiens ?

Χαχα… δε το εννοούσα αυτό πραγματικά… είναι από ένα παλιό αστείο που κάναμε στο εξωτερικό με άλλους φίλους και ερευνητές.

…

Γράψτε το με μεγάλα γράμματα!

«ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ»

Και μεταξύ μας… δεν είμαι ούτε τα συναισθήματά μου, ούτε πολλά ακόμα που αρχικά πίστευα (επειδή δεν είχα αναρωτηθεί και δεν τα είχα εξετάσει μεθοδικά)

Είμαι ελεύθερος να υιοθετώ οποιαδήποτε σκέψη εξυπηρετεί καλύτερα τους σκοπούς μου και εκφράζει καλύτερα τις αξίες που υποστηρίζω και υπηρετώ.
Δεν είμαι υποχρεωμένος να ακολουθήσω καμία σκέψη… μπορώ να διακρίνω ότι αυτές είναι «εκεί» και εγώ είμαι «εδώ», να τις αξιολογώ σύμφωνα με το αποτέλεσμα που έχουν πάνω μου και να τις αποδομώ, να τις αλλάζω ή να τις αντικαθιστώ εντελώς με άλλες, πιο χρήσιμες σκέψεις.

Είμαι καλά και με αυτό το βήμα.

ΒΗΜΑ 3: ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΜΕΣΩ ΕΡΩΤΗΣΕΩΝ

Κάπου είχα διαβάσει…

«Ο Βασιλιάς κάνει τις ερωτήσεις …»

Πολλά ζώα διαθέτουν γλώσσα, αν και όχι τόσο περίπλοκη όσο η δική μας. Απ’ όσο όμως γνωρίζουμε, κανένα ζώο δεν χρησιμοποιεί «ερωτήσεις».

Δεν είναι περίεργο;

Εξελικτικά, η ικανότητα να θέτουμε μια ερώτηση, εμφανίστηκε πολύ πρόσφατα στην ανθρώπινη ιστορία.

Χρειάζεται πολύ περισσότερη ικανότητα και ενέργεια να σχηματίσουμε μια ερώτηση, παρά να μεταδώσουμε μια πληροφορία. Δεν θα εξηγήσω σε αυτό το κείμενο τους λόγους αυτής της διαφοράς, το σημαντικό είναι ότι έχετε κατανοήσει την βασική ιδέα.

Οι ερωτήσεις λοιπόν είναι το μεγαλύτερο όπλο, όταν ασχολούμαστε με τις σκέψεις και το νου μας!

…

Ποιες ερωτήσεις όμως;

…

Ας πάρουμε για παράδειγμα μια βασική περιοριστική πεποίθηση, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε πολλά αντικείμενα και θέματα.

Είναι η ιδέα «Είμαι ανίκανος…»

Καταλαβαίνετε πως πάει. Πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που θέλουμε.

Θα μπορούσε να είναι «Είμαι ανίκανος να κάνω νέους φίλους» ή «Είμαι ανίκανος να κάνω τους ανθρώπους να με ακούσουν» ή «Είμαι ανίκανος να κάνω τα όμορφα κορίτσια να ενδιαφέρονται για μένα» ή «Είμαι ανίκανος να χτίσω τη δική μου επιχείρηση και να βγάλω περισσότερα από 1000€» ή… ή… ή… ή τόσα πολλά!

Στην έρευνα υπάρχει μια διαδικασία που ονομάζεται debugging. Αυτός ο όρος περιγράφει τη διαδικασία του να αναζητάς λάθη σε ένα σύνολο δεδομένων και να τα αφαιρείς.

Η ιδέα είναι ότι πολλές φορές δεν έχουμε έλλειψη των σωστών δεδομένων, αλλά την παρουσία ψευδών/λάθος δεδομένων, που αχρηστεύουν τα σωστά δεδομένα.

Στα ελληνικά μεταφράζουμε τον όρο ως «αποσφαλμάτωση» (δεν μπορώ αυτή τη λέξη καθόλου, συγνώμη…) ή πιο περιγραφικά, «ανακάλυψη και διαχείριση σφαλμάτων».

Πώς χρησιμοποιούμε το debugging μέσω ερωτήσεων, προς την κατεύθυνση που έχουμε ήδη θέσει με την πρόθεσή μας;

Είδατε, πάμε βήμα-βήμα μια διαδικασία… και είναι μια εξαιρετικά ακριβής διαδικασία!

Η αρχική σκέψη είναι «Είμαι ανίκανος…».

Η σκέψη αυτή είναι παραπλανητική, επειδή μας κάνει να πιστεύουμε ότι «δεν μπορούμε γενικά, από τώρα και σε όλο το μέλλον».

Καταλαβαίνεται το κόλπο; Συνειδητοποιείτε την απάτη του μυαλού;!

Οι ερωτήσεις (και στη συνέχεια οι σκέψεις μου) λοιπόν πρέπει να είναι:

Γιατί δεν μπορώ;
Δεν μπορώ πραγματικά;
Δεν μπορώ γιατί είναι φυσικά αδύνατον ή δεν μπορώ επειδή δεν είμαι τόσο καλός όσο αυτός που θα μπορούσε;
Δεν μπορώ σήμερα, χθες ή ποτέ δε θα μπορέσω;
Ξέρω με βεβαιότητα ότι δεν μπορώ ή έτσι νομίζω;
Μου λείπει κάτι ουσιαστικό για να μπορώ; (όχι κάποια ψυχολογική ποιότητα, αλλά δεδομένα, γνώσεις και εργαλεία)
Θα μπορούσα πιθανόν με κάποιο τρόπο, κάποια στιγμή στο μέλλον;
Θα μπορούσα αν έκανα τι;
Θα μπορούσα αν ήξερα τι;
Θα μπορούσα αν πίστευα τι;
Θα μπορούσα αν ήμουν ποιος;

Βλέπετε πως κινούμε με τις ερωτήσεις;

Αποδομώ τη λογική, αποδομώ τη «στερεότητα» της αρνητικής σκέψης.

Προκαλώ την αληθοφάνεια της σκέψης… και καθώς η σκέψη είναι εξ ορισμού βασισμένη σε ένα ψέμα, τελικά καταρρέει.

Έτσι έχουμε την κατάρρευση της αρνητικής σκέψης… την κατάρρευση της αρνητικής ή περιοριστικής πεποίθησης.

Επιπλέον μπορώ να ενισχύσω αυτή τη διαδικασία με συνοδευτικές σκέψεις όπως:

Μπορώ να μάθω ότι χρειάζομαι, είτε μου πάρει μια ώρα, είτε μου πάρει 5 χρόνια μπορώ να μάθω… μπορώ να μαθαίνω καινούρια πράγματα. Το μυαλό μου δουλεύει και αφού δουλεύει μπορώ να μάθω ότι είναι απαραίτητο!
Αν πρόκειται για ψυχολογικές ποιότητες, ξέρω ότι αυτές συνδέονται με σκέψεις και την άποψή μου σχετικά με το ποια είναι αληθινή και ποια όχι… Λοιπόν, καμία δεν είναι πραγματικά αληθινή έτσι και αλλιώς! Μπορώ όμως να πιστέψω όποια θέλω και να δημιουργήσω αποτελέσματα και θαυμάσια πράγματα μέσα από αυτή την πίστη σε κάτι που ακόμα δεν υπάρχει. Οι μεγαλύτερες δημιουργίες του ανθρώπου ξεκινάνε από καλά ψέματα, δηλαδή όνειρα, στόχους και επιθυμίες!

ΒΗΜΑ 4: ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Αφού έχω κάνει την αρνητική σκέψη να ραγίσει καλά, ήρθε η ώρα να δώσω το τελικό χτύπημα.

Επαναδιατυπώνω την ακριβώς αντίθετη σκέψη.

Αντί για «Είμαι ανίκανος…» σκέφτομαι «Είμαι ικανός…»

Στην αρχή ακούγεται σα να λέω ψέματα… άλλες αρνητικές ή υποτιμητικές σκέψεις εμφανίζονται.

Όπως ξέρουν όμως οι πολιτικοί και οι επαγγελματίες του μάρκετινγκ, η επανάληψη καθηλώνει την προσοχή… και η προσοχή δημιουργεί την πίστη ότι κάτι είναι αληθινό!

…

Επαναλαμβάνω αυτή τη σκέψη, ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά, και ξανά…

Κάθε φορά που εμφανίζεται μια αντίθετη σκέψη εστιάζω πάλι στη δική μου σκέψη, δηλαδή στην επαναδιατύπωση της αρνητικής σκέψης και την μετατροπή της στην ακριβώς αντίθετη θετική σκέψη.

Ξανά και ξανά…

Ίσως πάρει λίγο χρόνο αλλά αναπόφευκτα θα αρχίσει να γίνεται όλο και πιο «στέρεη».

Θα αρχίσει να φαντάζει πιο ειλικρινής, πιο αληθινή.

Ο λόγος που συνήθως αποτυγχάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτό το βήμα είναι, ότι επαναλαμβάνουν τη σκέψη για 5 ή 10 φορές, δεν αισθάνονται κάποια αλλαγή και παρατάνε τη διαδικασία εκεί.

Μια άλλη αρνητική σκέψη εμφανίζεται και τους λέει «δεν δουλεύει, παράτησέ το…».

Ξεχνάνε ότι και αυτή είναι μια σκέψη. Δεν γνωρίζουν καν αν δουλεύει! Δεν το έχουν προσπαθήσει αρκετό καιρό (δηλαδή αυτό που λένε οι «οδηγίες χρήσης») για να μπορούν να πουν ότι δεν δουλεύει.

Ξεχνάνε ότι αυτοί βλέπουν τη σκέψη, ότι το μυαλό παράγει σκέψεις ασταμάτητα και αυτόματα. Έχει τους δικούς του σκοπούς και τρόπο λειτουργίας, δεν νοιάζεται για την ελπίδα σου να αλλάξεις μια αρνητική σκέψη!

Θυμήσου ότι ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ… Ούτε τα συναισθήματα και ότι άλλο παράγεται από μια σκέψη…

Οπότε μην τα παρατήσεις σε παρακαλώ.

Δεν τίθεται ερώτημα αν η διαδικασία πετυχαίνει. Δουλεύει, πιστέψτε το… και αν δεν το ξέρετε ακόμα, θυμηθείτε ότι, ένα ψέμα που φέρνει θετικά αποτελέσματα, είναι πολλές φορές πιο σημαντικό από ότι υπάρχει ήδη!

Ξέρω… παίζω με την αγάπη σας για την «αλήθεια»… αλλά αυτό θα το συζητήσουμε στο μέλλον καλύτερα.

…

Κάτι ακόμα.

Μπορούμε να κάνουμε και άλλες θετικές και αντίθετες σκέψεις.

Ωστόσο, όπως ακριβώς και στο βήμα 3, τις χρησιμοποιούμε ως «ενισχυτικές σκέψεις».

Η βασική σκέψη στην οποία πατάμε και θεμελιώνουμε την πίστη μας είναι η «ακριβώς αντίθετη σκέψη».

Έτσι επαναπρογραμματίζουμε το νου μας.

…

Ήταν μεγάλο ταξίδι. Όμορφο ταξίδι!

Ας κάνουμε όμως μια επισκόπηση στα γρήγορα, για να συγκεντρώσουμε τη σκέψη μας στα σημαντικά πράγματα.

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

Όνομα Διαδικασίας: Διαχείριση Αρνητικών Σκέψεων

Σκοπός: Να διαχειριστούμε αρνητικές σκέψεις και να αποκαταστήσουμε την πίστη μας στην ικανότητά μας να πετυχαίνουμε τους στόχους μας.

Βήμα 1: Πρόθεση

Γιατί θα διαχειριστούμε τις αρνητικές σκέψεις;
Τι θέλουμε να πετύχουμε στο τέλος;

Βήμα 2: Αναγνώριση & Διαχωρισμός

Υπάρχω «εγώ», η «σκέψη» και η «μεταξύ μας απόσταση».
Βλέπω την αρνητική σκέψη

Βήμα 3: Αποδόμηση Μέσω Ερωτήσεων

Με ερωτήσεις εξετάζω την «στερεότητα» των δεδομένων που κάνουν τη σκέψη να έχει δύναμη και να φαίνεται έγκυρη.
«Προκαλώ» την σκέψη μέχρις αυτή να καταρρεύσει.

Βήμα 4: Δημιουργία Αντίθετης Σκέψης

Δημιουργώ την ακριβώς αντίθετη σκέψη.
Επαναλαμβάνω πολλές φορές, ξανά και ξανά.
Συνεχίζω να επαναλαμβάνω μέχρι να βιώσω αυτοπεποίθηση και αναζωογόνηση!
Συνεχίζω και συνεχίζω.
Συνεχίζω ασταμάτητα.
Συνεχίζω να επαναλαμβάνω μέχρι να αρχίσω να το πιστεύω.
Χρησιμοποιώ ενισχυτικές σκέψεις για να υποστηρίξω τη λογική και την αληθοφάνεια της σκέψης μου.
Φτάνω να πιστεύω… φτάνω να έχω αυτοπεποίθηση. Βλέπω πλέον ότι είναι εφικτό!

Στη συνέχεια προφανώς ξεκινάω τη δράση (αν δεν το έχω κάνει ήδη από το βήμα 4) και αποκτώ βεβαιότητα, δηλαδή το συνδυασμό πίστης και γνώσης.

Αυτά για τώρα.

Μέχρι την άλλη φορά…

Επαναλάβετε την θετική σκέψη!