Menu
Αυτός ο οδηγός δεν έχει νόημα για εκείνον που δεν βρίσκεται σε συγκεκριμένο σημείο. Δεν είναι ένα σημείο προς τα πάνω ή προς τα κάτω, απλώς ένα συγκεκριμένο σημείο στη ζωή.
Αυτός ο οδηγός περιέχει 7 σημαντικά μαθήματα για τη ζωή.
Επτά αρχές τις οποίες, αν έχουμε κατά νου και εργαζόμαστε πάνω σε αυτές, δε θα χάσουμε την ισορροπία μας.
Επτά αρχές, που όταν δεν ξέρουμε που να κοιτάξουμε, μπορούμε να βασιστούμε σε αυτές.
Επτά αρχές, που αν είμαστε έτοιμοι να ασχοληθούμε σοβαρά με τη ζωή μας, περιέχουν ουσιαστικά όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε.
Ότι άλλο και αν έχουμε συζητήσει, μπορεί να ανθίσει σαν δέντρο μέσα από αυτούς τους επτά σπόρους.
Για να δούμε όμως αυτή την ουσία, πρέπει να βρεθούμε σε εκείνο το συγκεκριμένο σημείο!
–
Όταν οι άνθρωποι έρχονται σε μένα, έχουν ένα συγκεκριμένο αίτημα. Ζητάνε τη βοήθεια μου για να αντιμετωπίσουν μια πρόκληση ή να πετύχουν κάτι.
Έρχονται κουβαλώντας το πρόβλημα και θέλουν να βρουν μια λύση για αυτό. Δεν έρχονται για να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Δεν έρχονται με βασικό στόχο να βελτιώσουν την κατανόησή τους για τον κόσμο.
Η διαφορά είναι πολύ σημαντική και δεν πρέπει να την ξεχνάμε.
Κάνουμε coaching και στην πλειοψηφία τους έχουν κέρδη και αποτελέσματα. Βρίσκουν απαντήσεις, παίρνουν αποφάσεις και μπαίνουν σε δράση.
Αργά ή γρήγορα όμως φτάνουν σε εκείνο το σημείο…
Καταλαβαίνουν ότι τα προβλήματα θα συνεχίσουν να εμφανίζονται.
Και τότε γεννιέται αυτή η ιδιαίτερη σκέψη…
«Πρέπει να δουλέψω τον εαυτό μου, βαθιά και ουσιαστικά. Πρέπει να αλλάξω, να εξελιχθώ όχι απλώς να βρίσκω λύσεις ή να αποκτήσω περισσότερες διανοητικές γνώσεις αλλά να αποκτήσω βαθύτερη κατανόηση, πνευματική ευελιξία, ψυχικό σθένος και καθαρότερο νου».
Είναι αυτό που ονομάζουμε και αφύπνιση.
Συμβαίνει αργά ή γρήγορα σε πολλούς από μας.
Σε αυτό το σημείο χτυπάει το τηλέφωνο μου πάλι… «Γεια σου Νάσο, είμαι ο/η… Αυτή τη στιγμή δουλεύω αυτή την κατάσταση στη ζωή μου, αλλά χρειάζομαι κάτι να με κρατάει εστιασμένο, σε ένα δρόμο ώστε να βελτιώνομαι και να μην χάνομαι».
Υπάρχει μια επιθυμία από πολλούς. Υπάρχει κάτι που χρειάζεστε πραγματικά.
Προς αυτή την κατεύθυνση, συγκέντρωσα τα επτά σημαντικότερα μαθήματα της ζωής.
Τα έχουμε ανακαλύψει μαζί, μέσα στο δικό σας coaching, μέσα στη δική σας ιστορία, στη δική σας προσπάθεια, στη δική σας καρδιά!
Αυτά τα μαθήματα, πηγάζουν από τη δική σας μαρτυρία.
Μένοντας πιστοί σε αυτές τις αρχές, μένουμε πιστοί στον εαυτό μας, πιστοί στην καρδιά μας και πιστοί στη Ζωή.
Τα δεδομένα πηγάζουν από την συστηματική ανάλυση που έγινε σε 144 υποθέσεις coaching των τελευταίων 5 ετών.
Κάθε ένα από αυτά τα μαθήματα έχει σώσει ζωές… αληθινές ζωές ανθρώπων!
Προς νέους και παλιούς λοιπόν μαθητές/πελάτες… σας παραδίδω τα 7 πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής, τις 7 πιο ισχυρές αρχές, όπως εσείς οι ίδιοι τις μαρτυρήσατε.
Να τις διαβάζετε καθημερινά.
Αν κάνετε μόνο αυτό, με ειλικρίνεια, θα βρίσκεστε πάντοτε στο σωστό δρόμο.
–
–
–
Το να μπορείς να είσαι στο παρόν αποτελεί με διαφορά τη σημαντικότερη ικανότητα που μπορείς να αποκτήσεις στη ζωή σου.
Αν και ακούγεται απλό στην αρχή, θα διαπιστώσεις ότι πολλές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να είσαι στο παρόν· ακόμα και χωρίς εξωτερικούς αντιπερισπασμούς.
Δεν είμαστε εξοικειωμένοι να εξασκούμαστε σε καταστάσεις του νου. Δεν είμαστε εξοικειωμένοι να εξασκούμαστε σε καταστάσεις του είμαι. Είμαστε πιο εξοικειωμένοι σε πράγματα που μπορούμε να κάνουμε.
Επίσης, δεν είναι εύκολο στην αρχή να καταλάβουμε το πραγματικό όφελος για μας. Δεν είμαστε βέβαιοι πώς να εξασκηθούμε, αν το κάνουμε σωστά, αν κάνουμε κάποια πρόοδο, τι θα κερδίσουμε και τι αλλάζει πραγματικά.
Είμαι στο παρόν σημαίνει βλέπω τον κόσμο όπως πραγματικά είναι. Δηλαδή, δεν φιλτράρω αυτό που βλέπω μέσα από τις δημιουργίες του νου.
Ποιες είναι οι δημιουργίες του νου;
Οι προσδοκίες, οι φόβοι, οι ελπίδες, οι απόψεις, οι γνώμες και οι υποθέσεις που γεννιούνται μέσα στο νου μου.
Αφαιρώ την πρόσθετη σημασία πάνω από ανθρώπους και αντικείμενα και βλέπω ότι υπάρχει εκεί πραγματικά. Με αυτόν τον τρόπο βλέπω την πραγματικότητα και κάνω πιο υγιείς επιλογές.
Είμαι στο παρόν, σημαίνει πως καταλαβαίνω ότι οι απόψεις, τα συναισθήματα και οι ιδέες δεν είναι πραγματικά αντικείμενα αλλά νοητικές συνθέσεις. Κάθε σύνθεση ξεκινάει, συνεχίζει και διαλύεται. Μαθαίνω να βλέπω αυτόν τον κύκλο, να τον προβλέπω και να μπορώ να μένω έξω από αυτόν όταν θέλω.
Είμαι παρόν, σημαίνει ότι δεν κατηγοριοποιώ με απόλυτους όρους τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Δεν βλέπω κακούς, αλλά ούτε και καλούς ανθρώπους. Καταλαβαίνω τα κίνητρα, τους σκοπούς και τις προθέσεις. Διαλύω την κατασκευασμένη ηθική και ξυπνάω την φυσική ηθική, που έτσι και αλλιώς πάντοτε είχα μέσα μου.
Στην πραγματικότητα, η ικανότητα να είμαστε στο παρόν δεν μπορεί να κατακτηθεί πριν να καλλιεργηθούν πρώτα άλλες αρετές και άλλες ικανότητες.
Δε φτάνει μόνο η θέληση.
Υπάρχουν σημαντικά διανοητικά εμπόδια που νοθεύουν και αποδυναμώνουν τη θέληση. Πρέπει να χειριστούμε αυτά πρώτα.
Δείτε το «να είμαι στο παρόν» ως στόχο και τα υπόλοιπα σημεία αυτού του κώδικα από εδώ και κάτω ως απαραίτητα συστατικά για την επίτευξη αυτού του στόχο.
Στις μέρες μας μιλάμε πολύ λίγο για το θέμα της προσωπικής ηθικής.
Μιλάμε πάρα πολύ για δικαιοσύνη! Για νόμους και κανόνες… αλλά μιλάμε ελάχιστα για προσωπική ηθική και προσωπική ακεραιότητα.
Μιλάμε ελάχιστα για το φυσικό συναίσθημα ευθύνης που κάθε άνθρωπος έχει και τους μηχανισμούς που εμπλέκονται με αυτό το στοιχείο.
Όταν παραβιάζουμε την προσωπικής μας ακεραιότητας, δημιουργούμε ένα μέλλον πόνου και θλίψης για τον εαυτό μας. Αυτό είναι τεχνικό δεδομένο!!! Ισχύει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, απόλυτα και προβλέψιμα.
Όταν ακολουθούμε την προσωπική μας ακεραιότητα (είμαστε υπεύθυνοι δηλαδή), τότε χτίζουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλους, και η ανταμοιβή είναι βαθιά και ουσιαστική.
Δεν χρειαζόμαστε εκπαίδευση για να είμαστε ηθικοί. Έχουμε ηθική εκ φύσεως. Δεν είναι φιλοσοφικό ζήτημα. Το ξέρουμε από τη βιολογία, την ανθρωπολογία και την κοινωνιολογία.
Μπορεί η φυσική ηθική να είναι ίδια με αυτήν που μαθαίνουμε στα βιβλία ή φανταζόμαστε ιδανικά, αλλά υπάρχει, είναι ρεαλιστική και πάνω από όλα, είναι αληθινή!
Ξέρουμε τι είναι «σωστό» και τι «λάθος». Αν δεν έχουμε αρκετά στοιχεία να αποφασίσουμε, το ξέρουμε και αυτό.
Δεν κρίνω αν έχουμε δίκιο ή όχι από μια εξωτερική σκοπιά, αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα διαφορετικό πρόβλημα.
Ξέρουμε τι είναι δίκαιο και τι πρέπει να γίνει σε κάθε περίπτωση.
Ξέρουμε εκ φύσεως.
Όταν έχουμε κάτι δικό μας, αισθανόμαστε την ανάγκη ότι πρέπει να το φροντίζουμε. Αν το κάνουμε νιώθουμε όμορφα. Αν δεν το κάνουμε, νιώθουμε ότι θα έπρεπε να το είχαμε κάνει και μετά πονάμε.
Κανένας δεν ξεφεύγει από αυτό.
Η φύση μας σχεδίασε να αναγνωρίζουμε την αξία στον κόσμο. Αξία έχουν τα αντικείμενα, οι καταστάσεις, οι άνθρωποι και οι σχέσεις μας. Όταν κάτι είναι δικό μας, μας δίνει μεγαλύτερη πρόσβαση σε αυτή την αξία, αλλά απαιτεί και φροντίδα εκ μέρους μας.
Η φροντίδα είναι η δική μας συνεισφορά, αν θέλετε η ανταλλαγή που κάνουμε με την αξία που λαμβάνουμε. Δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις μια προβλέψιμη και συγκεκριμένη συναλλαγή.
Υπευθυνότητα σημαίνει ότι φροντίζω ότι βρίσκεται στην κατοχή μου. Έχω τον έλεγχο πάνω στο χώρο μου. Τον κρατάω καθαρό και τακτοποιημένο.
Φροντίζω ότι βρίσκεται στην κατοχή μου. Τα ρούχα μου, το αυτοκίνητό μου, το σπίτι μου, τα χρήματά μου, τα υλικά μου αγαθά. Τα φροντίζω ώστε να βρίσκονται στη βέλτιστη κατάσταση και να λειτουργούν όσο καλύτερα γίνεται.
Φροντίζω και τον εαυτό μου. Αφιερώνω χρόνο για τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Όταν διασκεδάζω δεν ικανοποιώ την ανάγκη μου για φροντίδα προς εμένα. Όταν όμως καλλιεργούμαι, όταν μαθαίνω κάτι, όταν με φροντίζω πραγματικά τότε ικανοποιώ την ανάγκη για φροντίδα. Ακολουθώ την φυσική μου ηθική.
Υπευθυνότητα σημαίνει πολλά πράγματα ακόμα. Ωστόσο, για να κρατήσω σε ένα λογικό μέγεθος αυτό το κείμενο, θα σας δώσω έναν ορισμό που, αν τον ακολουθείτε, τότε είναι αδύνατο να κάνετε λάθος:
Υπευθυνότητα σημαίνει ότι αναγνωρίζω και κάνω αυτό που ξέρω ότι είναι καλύτερο.
Αν δεν μπω στη διαδικασία να «αναγνωρίσω» συνειδητά τι είναι καλύτερο, δε θα μπορώ να γίνω υπεύθυνος, άρα δε θα λάβω και τα δώρα που κερδίζονται από αυτό το στοιχείο.
Και είναι πολλά!
Δύναμη, αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμός, αίσθημα ασφάλειας… και πολλά ακόμα!
–
Συχνά ο κόσμος πιστεύει ότι είναι δύσκολο να είσαι «υπεύθυνος»… αλλά όπως γίνεται πολύ εύκολα φανερό, είναι μια κόλαση το να είσαι «ανεύθυνος»!!
Είναι αδύνατο να κρυφτείς από την εσωτερική σου ηθική αυτεπίγνωση.
Αν παραμείνεις ανεύθυνος, θα σε κυριεύσει η κατάθλιψη.
Δεν χρειάζεται να έχεις έναν «τέλειο στόχο»… μη λαχταράς το τέλειο γιατί δε θα προχωρήσεις.
Το τέλειο δεν υπάρχει έτσι και αλλιώς. Είναι μια συνθήκη του μυαλού, κάτι που όπως θα δούμε και παρακάτω στην αρχή νούμερο έξι, σε απομακρύνει από την ικανότητα.
Τι μπορείς να κάνεις;
Να διαλέξεις έναν στόχο και να δεσμευτείς σε αυτόν.
Δεν μπορείς να γίνεις ταυτόχρονα και ο πιο πλούσιος και ο πιο σοφός και ο πιο καλός αθλητής και ο πιο ικανός επιχειρηματίας και ο πιο… δεν γίνεται να ζήσεις όλες τις ζωές σε μία.
Πρέπει να διαλέξεις.
Ειλικρινά δεν υπάρχει λάθος επιλογή.
Το μόνο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι να μην επιλέξεις κάτι ή να μην αφιερωθείς σε κάτι.
Κάθε ζωή είναι ένα μυθιστόρημα. Έχεις δει ποτέ μυθιστόρημα που ο πρωταγωνιστής να παίζει όλους τους ρόλους ή να έχει όλες τις αρετές;
Δεν υπάρχουν τέτοιες ιστορίες στην πραγματικότητα!
Υπέροχο είναι να γίνεις ένας πολύ καλός γιατρός… άπειρες συγκινήσεις, άπειρη ικανοποίηση.
Υπέροχο είναι να γίνεις μια πολύ καλή γραμματέας… άπειρες συγκινήσεις, άπειρη ικανοποίηση.
Υπέροχο είναι να γίνεις ένας πολύ καλός οδηγός φορτηγών… άπειρες συγκινήσεις, άπειρη ικανοποίηση.
Ωστόσο…
Πόσα πόδια να χωρέσω σε ένα παπούτσι;
Πρέπει να διαλέξω. Ίσως να προλαβαίνω να κάνω πολύ καλά ένα ή δύο ή και τρία επαγγέλματα.
Ίσως προλάβω να ζήσω σε ένα ή δύο ή τρία μέρη.
Δεν μπορώ όμως να κάνω τα πάντα. Πρέπει να διαλέξω.
Και μετά πρέπει να χτίσω πάνω σε αυτό.
Να εστιάσω, να εμβαθύνω, να καλλιεργήσω και να γίνω πραγματικά σπουδαίος!
Ο στόχος δίνει νόημα στη ζωή.
Δίνει λόγο στην ύπαρξη μας και κατεύθυνση στην ενέργειά μας.
Μπορεί να υπάρχουν πράγματι κάποιοι άνθρωποι που είναι καλά και χωρίς στόχους.
Όμως, για την πλειοψηφία είναι απαραίτητοι.
Ένας στόχος βελτιώνει αυτόματα την πνευματική υγεία του ατόμου.
Μέσα σε λίγες μέρες εστίασης ανεβάζει τους δείκτες IQ και EQ με επίσημα τεστ.
Μειώνει τις νευρώσεις και έχει θετική επιρροή στην υγεία.
Και ένα μυστικό… Η ουσία δεν είναι στον ίδιο το στόχο… αλλά στην αφοσίωση!
Αυτή μεταμορφώνει και γιατρεύει.
–
–
Και για όσους είναι πνευματικά πιο ευαίσθητοι:
«Το ον είναι τόσο μεγάλο όσο και ο στόχος του, καθώς το ον είναι η πρόθεση και η θέση του στο χώρο!»
Πώς νιώθεις αν περάσει μια βδομάδα και δεν κάνεις κάτι ουσιαστικό;
Μάλλον όχι πολύ καλά.
Παρ’ όλο που ο βασικός σκοπός κάθε μορφής ζωής είναι να επιβιώσει, σημαντικός πυλώνας της επιβίωσης είναι το να εξελισσόμαστε και να αναπτυσσόμαστε.
Όπως έχουν πει πολλοί καλύτεροι από μένα, «ότι δεν εξελίσσεται, πεθαίνει».
Το τι σημαίνει εξέλιξη και βελτίωση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Για μια επιχείρηση στον κλάδο της εστίασης, στο 2020, βελτίωση ήταν να επιβιώσει και να χτίσει τη διανομή φαγητού.
Για έναν άνθρωπο που τελείωσε τώρα το πανεπιστήμιο, εξέλιξη είναι να συμμετέχει σε μια επιτυχημένη ομάδα για να αποκτήσει εμπειρία πάνω στο αντικείμενό του.
Σε ατομικό επίπεδο, εξέλιξη σημαίνει να φιλοσοφείς (κυριολεκτικά και ουσιαστικά), να σκέφτεσαι και να επεκτείνεις την κατανόησή σου για τον εαυτό σου και τον κόσμο.
Αν αυτό δεν συμβεί για λίγο καιρό, θα αισθανθείς πνευματική στασιμότητα.
Αν πνευματικά εξελίσσεσαι αλλά κάνεις την ίδια μηχανική εργασία για 3 χρόνια, θα βιώσεις πάλι την ίδια στασιμότητα.
Μερικοί άνθρωποι για να καλύψουν αυτό το συναίσθημα εκπαιδεύονται και σπουδάζουν συνέχεια, ακόμα και δεκαετίες αφότου έχουν ολοκληρώσει τις επίσημες σπουδές τους.
Όταν τους ρωτήσουμε, μερικοί δεν ξέρουν ουσιαστικά γιατί το κάνουν, ξέρουν απλώς ότι τους κάνει και αισθάνονται καλά, να αισθάνονται πιο ζωντανοί!
Μπορείς να πας στη δουλειά παθητικά ή ενεργητικά.
Μπορείς απλώς να βρίσκεσαι σε μια σχέση (παθητική συμμετοχή) ή να την χτίζεις και να της προσθέτεις ενέργεια κάθε μέρα (ενεργή συμμετοχή).
Θυμάσαι όταν αισθάνεσαι ότι η ζωή κινείται πιο γρήγορα από σένα;
Θυμάσαι όταν αισθάνεσαι ότι τα γεγονότα και οι καταστάσεις τρέχουν και σε σέρνουν μαζί τους;
Αυτό συμβαίνει όταν δεν συμμετέχεις αρκετά ενεργητικά σε κάτι.
Με άλλα λόγια, όταν «δεν είσαι η αιτία» όπως λέμε ή όταν δεν έχει αναλάβει αρκετή υπευθυνότητα για τη σκηνή.
Χωρίς ενεργητική συμμετοχή θα χάσεις τον έλεγχο, θα χάσεις τη δύναμη σου πάνω σε ότι συμβαίνει μπροστά σου… και μια μέρα θα αναρωτιέσαι πως έφτασες εκεί που βρίσκεσαι.
Η ζωή θα συνεχίσει να κινείται. Δεν περιμένει πότε θα είμαστε έτοιμοι. Αν συμμετέχεις ενεργητικά θα βρίσκεσαι στο μπροστινό μέρος, ενώ αν απλώς η ζωή σε παρασέρνει, θα είσαι στο πίσω μέρος.
Όπως έχει αναφέρει η συγγραφέας Byron Katie:
«Όταν διαφωνείς με την πραγματικότητα χάνεις – αλλά μόνο 100 φορές στις 100»
Η πραγματικότητα είναι αυτό που υπάρχει.
Όλα τα άλλα είναι φαντασία και πιθανότητες.
Αυτό που βλέπουμε συνήθως είναι μια σύνθεση που αποτελείται σε ένα βαθμό από την πραγματικότητα και σε έναν άλλο βαθμό από φαντασία.
Χωρίς να το καταλαβαίνουμε, προσθέτουμε πάνω στην πραγματικότητα ιδέες, προσδοκίες, φόβους, κ.λπ..
Όπως βλέπεις, το να αναγνωρίζεις την πραγματικότητα ακούγεται ίδιο με το να είσαι στον παρόν, όπως συζητήσαμε παραπάνω. Είναι όντως παρόμοια. Το να βλέπω την πραγματικότητα αποτελεί συστατικό μέρος του να είμαι στο παρόν.
Θέλει θάρρος να κοιτάς την πραγματικότητα. Θέλει τόλμη και ικανότητα. Έχει κάποιες συνέπειες που πρέπει να αντιμετωπίσεις, αλλά αν το κάνεις θα μπορέσεις να κατακτήσεις τη ζωή σου.
Πρέπει να αποδεχτείς ότι δεν είσαι το κέντρο του κόσμου. Προφορικά όλοι φαίνεται να συμφωνούν, αλλά είναι λίγοι οι άνθρωποι που το εννοούν πραγματικά μέσα τους. Αυτό είναι μια αυταπάτη, το λένε και Εγώ.
Πρέπει να αποδεχτείς ότι κανένας δεν σου οφείλει στη ζωή. Είναι δική σου δουλειά να κάνεις την αξία σου πράξεις και έργα, ώστε μετά οι άνθρωποι να τα αναγνωρίσουν.
Τέλος, θέλω να εστιάσω στην αποτελεσματικότητα.
Αν προσπαθήσεις να χτίσεις μια γέφυρα και αγνοήσεις τους νόμους της πραγματικότητας, η γέφυρα θα πέσει. Στην ίδια αρχή λειτουργεί και οποιαδήποτε ικανότητα. Αν θες πραγματική ικανότητα, τότε πρέπει να μελετάς, να επιμένεις και να λειτουργείς σύμφωνα με την πραγματικότητα.
Πρώτο βήμα είναι η αποδοχή της πραγματικότητας, όποια και αν είναι.
Δεύτερο βήμα είναι ο διαχωρισμός σε αντικειμενικά και υποκειμενικά δεδομένα.
Δεν χρειάζεται βέβαια να σας πω ότι τα υποκειμενικά δεδομένα είναι απλώς θεωρήσεις, γνώμες και συμφωνίες… και ότι φυσικά αλλάζουν.
Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις με κάτι, τότε μπες σε επικοινωνία.
Το είχα ακούσει από έναν δάσκαλο μου και παραδέχομαι ότι με έχει σώσει πολλές φορές.
Στο δικό μας πλαίσιο, επικοινωνία εννοούμε οποιαδήποτε μορφή επαφής.
Το μόνο εμπόδιο είναι ο χρόνος. Δύο άνθρωποι, ότι και αν έχει συμβεί, αν συνεχίσουν να επικοινωνούν ξανά και ξανά χωρίς διακοπή, αναπόφευκτα θα τα βρουν. Αν κανένας δε φύγει, αν κανένας δεν βγει εκτός επικοινωνίας (απομονωθεί) τότε αναπόφευκτα θα τα βρουν, ότι και αν έχει συμβεί.
Μπορεί να πάρει 120 ώρες επικοινωνίας. Μπορεί να πάρει 10 χρόνια. Μπορεί να πάρει 50 χρόνια. Το μόνο πρόβλημα είναι πόσο θα πάρει, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα συμβεί αν συνεχιστεί η επικοινωνία.
Σε προσωπικό επίπεδο η επικοινωνία σημαίνει να κοιτάω, να μελετάω, να ασχολούμαι, να συμμετέχω, να παίρνω υπευθυνότητα.
Με ενδιαφέρει να χτίσω μια επιχείρηση; Πρέπει να επικοινωνήσω με το θέμα. Διαβάζω βιβλία, μιλάω με άλλους επιχειρηματίες και επιχειρώ ο ίδιος. Αν συνεχίσω, αναπόφευκτα θα τα καταφέρω.
Γνωρίζω πάρα πολλές περιπτώσεις που κάποιος απλώς συνέχισε να επικοινωνεί, ακόμα και σε κόντρα κάθε κοινής λογικής, και τελικά έκανε κάτι απίστευτο!
Ο καλύτερος τρόπος για να μάθεις αν ισχύει αυτό το δεδομένο είναι να κάνεις το εξής:
Αυτά τα τρία βήματα μπορούν να διαμορφωθούν σε ότι και αν θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Αναπόφευκτα θα δεις αποτελέσματα. Μην το σκέφτεσαι και απλά συνέχισε.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: αυτός ο κανόνας δεν σημαίνει ότι με την επικοινωνία (μόνο) μπορούμε να κάνουμε τους άλλους να γίνουν ή να κάνουν κάτι που δεν είναι. Π.χ. αν θέλω με ενδιαφέρει μια συγκεκριμένη κοπέλα και συνεχίσω να της μιλάω ενώ εκείνη δε θέλει, δε θα την πείσω να με ερωτευτεί. Το μόνο που θα καταφέρω είναι να με απορρίψει. Αυτό πονάει…
Αν όμως μελετήσω το θέμα, αν δηλαδή συνεχίσω να επικοινωνώ με το θέμα, αν το συζητήσω με τους κατάλληλους ανθρώπους, αν συνεχίσω να διαβάζω για αυτό, τότε θα καταφέρω να “δω” τη δική της οπτική γωνία. Δε θα δω απλώς, θ την καταλάβω και θα την αισθανθώ. Θα καταλάβω ότι δε με θέλει, θα νιώσω πως είναι το «δε θέλω». Αυτό όχι μόνο δε θα πονάει, αλλά θα με ελευθερώσει. Θα με απαλλάξει από κάθε πόνο σχετικά με αυτό!
Ακόμα και λάθος να κάνω και να έχω γίνει ρεζίλι σε όλο τον κόσμο, αν συνεχίσω θα καταλάβω και αν συνεχίσω και άλλο θα θεραπεύσω κάθε πληγή μου και θα με ξαναφτιάξω καλύτερο και πιο σοφό.
Αυτή η επισήμανση δεν είναι απλώς εικασία… έχω καταγεγραμμένες δεκάδες περιπτώσεις που την αποδεικνύουν.
Ας κάνουμε μια επισκόπηση όσων είπαμε.
Επτά αρχές. Επτά μαθήματα.
Μπορούμε να βγούμε από κάθε τέλμα και να είμαστε ευτυχισμένοι.
Δεν μπορούμε να λύσουμε τα πάντα, αλλά μπορούμε πάντοτε να διαλέξουμε το σωστό και να κινούμαστε προς την ευτυχία.
Τίποτα δεν είναι αρκετά μεγάλο για να μας σταματήσει τελικά.
