Mindfulness Coaching

Ο όρος mindfulness ερμηνεύεται ως «ενσυνειδητότητα» και περιγράφει την κατάσταση του νου που είναι σε ηρεμία, πλήρως εστιασμένος στο περιβάλλον και στον παρόντα χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση το παρελθόν και το μέλλον δεν εμφανίζεται στο νου, δεν τρέφουμε ελπίδες, φόβους, προσδοκίες και άλλα φαντασιακά δημιουργήματα. Σε αυτή την κατάσταση οι σκέψεις και τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν από μόνα τους και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να εστιάσουμε στο ένα ή στο άλλο παρά μόνο αν επιλέξουμε ελέυθερα να το κάνουμε.

Πρόκειται για μια συγκεκριμένη κατάσταση του νου, η οποία έγινε ιδιαίτερα γνωστή τις τελευταίες δεκαετίες μέσα από τη διάδοση, την επιστημονική αναγνώριση και την εξάπλωση του διαλογισμού mindfulness. Ωστόσο υπάρχει ξεκάθαρος διαχωρισμός μεταξύ της πρακτικής του διαλογισμού και της κατάστης του νου που ονομάζουμε mindfulness. Η επιστήμη έχει μελετήσει εκτεταμένα το φαινόμενο και έχει αναγνωρίσει πολλά και σημαντικά οφέλη!

Το mindfulness coaching είναι η διαδικασία coaching που βασίζεται και στοχεύει ώστε ο μαθητής/πελάτης να προσεγγίσει την κατάσταση της ενσυνειδητότητας και μέσω αυτής να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις στη ζωή του.

Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία κάνουν την κατάσταση της ενσυνειδητότητας (mindfulness) και το mindfulness coaching μοναδικά και ξεχωριστά. Ας τα δούμε ένα-ένα:

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στο coaching, αλλά και σε οποιαδήποτε προσπάθεια να βελτιώσουμε τον εαυτό μας, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Όταν είμαστε αναστωμένοι, όταν η ζωή μας βρίσκεται εκτός ελέγχου ή έχουμε σημαντικές ψυχοσυναισθηματικές δραματοποιήσεις, τότε πάντοτε νιώθουμε το «αίσθημα βιασύνης».

Το mindfulness coaching βρίσκεται ακριβώς απέναντι από αυτό το αίσθημα. Δεν είναι μια τεχνική που σκοπεύει να δώσει στον ασκούμενο αποτελέσματα σε μία ή δύο συνεδρίες. Δουλεύει πολύ βαθύτερα, στην καρδιά και το υποσυνείδητο του μαθητή. Τον βοηθάει να αλλάξει σιγά σιγά, να εγκαταλείψει τα νοητικά αλεξίπτωτα που χρησιμοποιεί και να σταματήσει να αποφεύγει τη ζωή για να μην πονέσει. Είναι η θεμελιώδη τεχνολογία πίσω από κάθε ουσιαστική και πραγματική μορφή αυτοβελτίωσης.

Οι περισσότερες προσεγγίσεις απευθύνονται στο «σκέφτομαι», το «κάνω» ή το «έχω». Το mindfulness coaching απευθύνεται σε αυτό που «είμαι». Θέλει το χρόνο του, αλλά τα αποτελέσματά του είναι ασύλληπτα πιο σημαντικά και ουσιώδη από αυτά του συμβατικού coaching στοχοθεσίας, ακόμα και της κοινής θεραπείας.

Αυτή η τεχνική δεν είναι κατάλληλη για όλους, ή κάθε στιγμή της ζωής τους. Το άτομο πρέπει να βρίσκεται σε μια κατάλληλη ψυχική διάθεση, να έχει κάποιες εμπειρίες, σίγουρα κάποιες αποτυχίες και ίσως κάποιες νίκες.

Η έννοια της ροής είναι πολύ σημαντική στο γενικότερο πλαίσιο που μελετάμε και αναπτύσουμε την ενσυνειδησία μας. Για να γίνει περισσότερο κατανοητή αυτή η ένοια θα σας κάνω ένα παράδειγμα.

Αρχικά ας σκεφτούμε ότι η ζωή είναι σαν τους δρόμους μιας πόλης. Εσύ και εγώ είμαστε οδηγοί. Κάθε προορισμός είναι ένας στόχος ή μια επιθυμία μας. Κάθε στόχος έχει εμπόδια, όπως τα κόκκινα φανάρια, οι άλλοι οδηγοί, η κίνηση, οι στροφές που πρέπει να μειώσουμε ταχύτητα, οι ανηφόρες, τα αδιέξοδα, οι διπλοπαρκαρισμένοι, οι τροχονόμοι, κ.λπ.. Παρόμοια στη ζωή οι ακούσιες ψυχοσυναισθηματικές μας εκδηλώσεις, οι διάφορες καταστάσεις εκεί έξω και οι επιθυμίες των άλλων ανθρώπων συχνά αποτελούν εμπόδια στις προσπάθειες μας.

Τώρα ας υποθέσουμε ότι είμαστε μέσα στο αμάξι μας και θέλουμε να πάμε από το σημείο Α’ στο σημείο Β’ διασχίζοντας μια σημαντική απόσταση. Όσο μεγαλύτερη δε η απόσταση, τόσο περισσότερα τα εμπόδια που θα συναντήσουμε. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι από όσους διαβάζουν αυτές τις γραμμές έχουν κάποια οδηγική εμπειρία, ή είναι σε θέση να φανταστούν πως είναι τα πράγματα στους δρόμους μιας μοντέρνας πόλης.

Είμαστε λοιπόν στο αμάξι. Ξεκινάμε και φτάνουμε στο πρώτο κόκκινο φανάρι. Περιμένουμε. Ανάβει το πράσινο και πάταμε δυνατά το γκάζι. Σκεφτόμαστε ότι όσο πιο γρήγορα κινηθούμε προς το σημείο Β’ τόσο πιο σύντομα θα φτάσουμε. Αυτή η λογική είναι ορθή εφόσον δεν υπήρχαν καθόλου εμπόδια, καθόλου στοφές, κ.λπ.. Σε μια πραγματική πόλη όλοι γνωρίζουμε ότι το να τρέχεις δεν σε κάνει να φτάνεις πιο γρήγορα απαραίτητα. Θα χρειαστεί να πατήσεις πολύ δυνατά τα φρένα ξανά και ξανά, στο ένα κόκκινο μετά το άλλο…

Το μυστικό εδώ είναι αυτό που ονομάζουμε ροή! Ροή έχουμε όταν κινούμαστε με εκείνη τη «σωστή» ταχύτητα. Στη ροή θέλουμε -αν είναι εφικτό- να μην σταματήσουμε καθόλου μέχρι να φτάσουμε στο σημείο Β’. Αυξομειόντονας την ταχύτητά μας, προσπερνάμε τα άλλα αμάξια όταν αυτό είναι εφικτό, φτάνουμε στα φανάρια μόνο όταν αυτά είναι πράσινα και γενικότερα περισσότερο αποφεύγουμε τα εμπόδια με το μικρότερο δυνατό κόστος.

Αν πάρουμε το μετρό, έχουμε δει πότε έρχεται και κατεβαίνουμε ένα λεπτό πριν φτάσει. Προσαρμοζόμαστε στα γεγονότα και ακολούμε μια διαφορετική τακτική. Δεν πάμε απλώς «όσο πιο γρήγορα μπορούμε», αλλά πάμε «όσο πιο γρήγορα μπορούμε, ενώ παράλληλα προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα και με λιγότερο κοστοβόρο τρόπο».

Το να σταματάει ένα αμάξι ξανά και ξανά είναι κοστοβόρο και δημιουργεί μια αίσθηση κούρασης στον οδηγό. Το να φτάνεις στον προορισμό σου χωρίς να σε έχει σταματήσει σχεδόν κανένα φανάρι είναι έξυπνο και δημιουργεί μια υπέροχη αίσθηση.

Ροή στη ζωή είναι να κυλάς όσο το δυνατόν αβίαστα ανάμεσα στα γεγονότα. Ότι μπορείς να ελέγξεις το ελέγχεις, ότι δεν μπορείς δεν συγκρούεσαι, δεν χάνεις χρόνο να το δραματοποιήσεις. Το αποφεύγεις ή χρησιμοποιείς τη δύναμή του για να κερδίσεις κάπως προς τις δικές σου κατευθύνσεις.

Κάτι επιπλέον. Εκείνος που βασίζεται στην ταχύτητα, θα χαρεί μόνο αν φτάσει στο τέλος γρήγορα. Εκείνος που οδηγάει με ροή απολαμβάνει πραγματικά όλη τη διαδρομή, άσχετα πόσο σύντομα ή όχι θα φτάσει. Αυτό, αν το σκεφτούμε ως αντιπαραβολή στη ζωή είναι πολύ αποκαλυπτικό.

[icegram messages=”431″]