Πότε ξέρουμε αν αγαπάμε έναν άνθρωπο;

Μια απάντηση που μας έρχεται στο νου λέει:

–

Όταν νιώθουμε ότι μπορούμε να του πούμε οτιδήποτε.

Αυτή η ιδέα, όσο εύκολα μας έρχεται στο νου, άλλο τόσο δύσκολη είναι!

Ας την σκεφτούμε λίγο!

Υπάρχουν πολλοί λόγοι,  για τους οποίους δεν μπορούμε να πούμε τα πάντα σε κάποιον άλλον.

Στα παιδιά μας για παράδειγμα, δεν μπορούμε να πούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Ίσως δεν αισθανόμαστε άνετα, ίσως δεν θα καταλάβουν ακόμα, ίσως είναι πιο ασφαλές για αυτά να μην γνωρίζουν ακόμα την αλήθεια.

Το ίδιο πιστεύουν και πολλοί ενήλικες για τον σύντροφό τους. Παντρεμένα ζευγάρια που έχουν μυστικά. Φοβάμαι ότι δεν είναι η εξαίρεση, αλλά μάλλον ο κανόνας.

Όλοι αυτοί, δεν αγαπάνε ο ένας τον άλλον;

Δεν αγαπάνε οι γονείς τα παιδιά τους, παρά το γεγονός ότι δεν μπορούν να τους πουν την αλήθεια;

Φυσικά και τα αγαπάνε. Όμως η αγάπη δεν εκδηλώνεται με έναν και μοναδικό τρόπο, αλλά ούτε σε μία και μοναδική ποσότητα.

Αγάπη, εκτός από πολλά άλλα, σημαίνει επίσης:

• Καταλαβαίνω πως νιώθει ο άλλος.
• Κατανοώ τι μπορεί –και τι δεν μπορεί- να ακούσει.
• Κατανοώ τι χρειάζεται και τι θέλει.
• Του επιτρέπω να είναι ο εαυτός του και να γίνεται μέσα από τις δικές του επιλογές αυτό που επιθυμεί.
• Του επιτρέπω να έχει χώρο, να αποφασίζει για τον εαυτό του και να εκφράζεται ελεύθερα.
• Του επιτρέπω να σκέφτεται για τον εαυτό του.
• Του επιτρέπω να κάνει λάθη, ώστε να μάθει και να εξελιχθεί μέσα από αυτά.
• Τον θαυμάζω γνήσια. Θεωρώ ειλικρινά ότι έχει «αξία».
• Τον σέβομαι, όπως σέβομαι τον εαυτό μου. Π.χ., όπως εγώ θέλω οι άνθρωποι που εμπιστεύομαι να μου λένε την αλήθεια, θεωρώ αυτονόητο ότι και εκείνοι αναμένουν το ίδιο από μένα… κ.λπ..
• Νοιάζομαι για το συμφέρον του, όπως νοιάζομαι για το δικό μου.
• Σκέφτομαι πάντοτε το καλύτερο και για τους δύο, αλλά αν πρέπει να επιλέξω να βλάψω έστω και λίγο κάποιον, προτιμώ να είναι ο εαυτός μου και όχι ο άλλος.

Αν η ερώτηση είναι ναι ή όχι, τότε σίγουρα αγαπάμε τα παιδιά μας, τους συντρόφους μας, τους φίλους μας και ένα σωρό άλλους ανθρώπους.

Και είναι αλήθεια.

Τους αγαπάμε, αλλά με διαφορετική ένταση… καθέναν περισσότερο μέσα από κάποιες μόνο πλευρές της έννοιας της αγάπης.

Είναι εφικτό για έναν άνθρωπο να μπορέσει να εκπληρώσει όλες τις πλευρές της αγάπης, πάνω στο ίδιο πρόσωπο;

Δύσκολη ερώτηση.

Επιπλέον, προκύπτει το εξής ερώτημα:

Μπορώ να αγαπήσω κάποιον άλλον άνθρωπο περισσότερο από όσο έχω αγαπήσει τον εαυτό μου;

Για να καταλάβουμε περισσότερο αυτή την ερώτηση, θα αντιστρέψουμε κάποιες από τις παραπάνω προτάσεις-πλευρές της αγάπης:

• Μπορώ να σεβαστώ κάποιον άλλον αληθινά, αν δεν σέβομαι τον εαυτό μου;
• Μπορώ να κατανοήσω κάποιον άλλον αληθινά, αν πρώτα δεν έχω κατανοήσει εμένα αληθινά;
• Μπορώ να αγαπήσω κάποιον ειλικρινά, αν θεωρώ ότι δεν έχει κάτι θαυμαστό ή ότι δεν έχει ουσιαστική «αξία»;
• Μπορώ να είμαι ειλικρινής –με το σωστό τρόπο και σε όλη την έκταση της έννοιας- αν πρώτα δεν γνωρίζω ή δεν μπορώ να είμαι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό μου;
• Μπορώ να επιτρέψω σε κάποιον να κάνει λάθη και να μάθει από αυτά, αν δεν επιτρέπω στον εαυτό μου το ίδιο;
• Μπορώ να καταλάβω τις ανάγκες και τις επιθυμίες ενός άλλου ανθρώπου, σε όλη τους την έκταση, αν πρώτα δεν έχω κάνει το ίδιο στον εαυτό μου;

Μπορείτε να συνεχίσετε και με τις άλλες προτάσεις ή να σκεφτείτε τις δικές σας.

–

Έχω μια φράση που περιγράφει αυτή τη λογική, κατά τη γνώμη μου περιγράφει την ουσία αυτών των λέξεων.

Αγαπάω, όσο νοώ.

Δηλαδή, αγαπάω όσο ξέρω ή όσο μπορώ να αγαπάω… όσο κατανοώ τι είναι και πως εκφράζεται η αγάπη.

Αγαπάω όσο μπορώ στην πράξη να αγαπήσω τον εαυτό μου. Οι πράξεις είναι η μαρτυρία της γνώσης ή της άγνοιάς μου.

Για παράδειγμα, το άτομο που ξεκινάει συνειδητοποιημένα coaching, κάνει ένα σημαντικό βήμα για να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του.

Αυτό είναι, ουσιαστική αγάπη σε πρακτική μορφή!

Αυτή η προσπάθεια δεν αφορά μόνο στον εαυτό του, αλλά θα έχει θετική επίδραση και στις ζωές όλων όσων έρθουν σε επαφή μαζί του στο μέλλον.

–

–

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε από τον Νάσο Θεοδοσόπουλο αρχικά στο περιοδικό 4moms.gr και μπορείτε να το βρείτε εδώ.